آیا دانه چاودار همان دانه گندم سیاه یا باک ویت است ؟  چه فرقی مابین دانه چاودار و دانه گندم سیاه وجود دارد ؟ و ... 

با توجه به وجود گزارشات و مطالب علمی منتشرشده در این خصوص در منابع معتبر ، متاسفانه در بسیاری از صفحات سایتهای مختلف اینترنتی ، مطالبی گمراه کننده و خلاف واقع در مورد این دو گیاه مطرح و حتی در مواردی گیاه چاودار و گیاه گندم سیاه یا باک ویت  به عنوان یک گیاه هم نام معرفی شده و به اشتباه به صورت دانه گندم سیاه یا چاودار گفته میشود .

با توجه به ارزش غذایی و منافع زیاد هردوی این گیاه ، در بعضی از موارد به خاطر این تعبیرات به اشتباه ، عده ای از بیماران خاص که نیاز به مصرف نوع خاصی از محصولات دارند دچار سردرگمی و حتی باعث صدمات جسمی  بخصوص در مورد بیمارات سلیاکی میگردد .

ذیلا، سعی شده است با معرفی هردوگیاه چاودار و گندم سیاه یا باک ویت به صورت جداگانه ، گامی نسبت به برطرف کردن این اشتباهات برداشته شود .

چاودار

چاودار با (نام علمی: Secale montanum) گیاهی از خانواده گندمیان است. بیشتر چاودارهای زراعی دیپلوئید بوده و انواع تتراپلوئید و دیپلوئید روزبلندشان نیز موجود می‌باشد. این گیاه دگرگشن بوده و مقاوم‌ترین غله نسبت به سرما است. در فرهنگ لغت دهخدا از این گیاه این گونه نام برده شده‌است: «چودار. چودر. ویبگ. گیاهی هرزه که در غله‌زار روید و دانه آن چون گندمی لاغر و کشیده است.» و نیز در لغت نامه دکتر معین اینگونه یاد شده‌است: «گیاهی از نوع غلات که ارتفاعش تا دو متر هم می‌رسد.»

خصوصیات گیاهی

چاودار گیاهی است بسیار خودعقیم و بنابراین دگرگشن. اغلب چاودارهای زراعی دیپلوئید هستند ۲n=۱۴ و زراعت چاودارهای تتراپلوئید نیز در سطح محدودی در اروپا متداول است. چاودار زراعی یک گیاه یکساله دیپلوئید روزبلند می باشد.

سنبله

دارای سنبله دراز مرکب از سنبلک‌هاست (بلندتر و باریکتر از گندم) و روی هر سنبله فرعی ۳ گل وجود دارد.

ریشه

سیستم ریشه‌ای چاودار بسیار انبوه و گسترده تر از گندم می‌باشد و به همین جهت از آب بهتر استفاده می‌کند.

ریشک

ریشک دراز نازک برسی گرد و زبر است.

ظاهر چاودار

چاودار از نظر شکل مابین گندم و یولاف است.رنگ کدر خاک آلود دارد.فاقد پوسته (هال) می باشد.

سازگاری

چاودار مقاومترین غله به سرماست و با شرایط آب و هوایی نامساعد و خاک های فقیر غیرحاصلخیز و شنی سازگاری نشان می‌دهد.

حرارت

حداقل دما برای جوانه زنی چاودار ۳ تا ۵ درجه سانتیگراد است.

نیازهای غذایی

ازت آمونیاکی مطلوب ترین فرم ازت جهت چاودار است.

در انتخاب غلات سعی کنید نوعی را انتخاب نماید که فیبر بیشتری داشته باشد تا از خواص فیبر در برنامه غذایی خود بهره کافی را ببرید . چاودار در مقایسه با گندم پروتئین کمتری دارد ولی فیبر بیشتری دارد. چاودار با همه خواص مفیدی که دارد به دلیل داشتن گلوتن (نوعی پروتئین) در بیماری سلیاک منع مصرف دارد. اما باید این نکته را خاطر نشان کرد که میزان گلوتن موجود در چاودار از گندم کمتر است اما اگر به گلوتن حساسیت دارید این نوع غلات را نیز از برنامه غذایی خود حذف نمایید.

خصوصیات گیاهشناسی:
چاودار گیاهی از تیره غلات و جنس Secale  و با تعداد کروموزم مختلف 2n=14 و 2n=28  می باشد. این جنس دارای چند گونه است. مهمترین گونه آن که در نقاط مختلف دنیا کشت می گردد، چاودار زراعی Secale cereal  می باشد. چاودار دارای 13 رقم می باشد که تشخیص آنها از هم بر حسب شکنندگی محور سنبله، پوشینک ها، رنگ سنبله، پرزدار یا صاف بودن سطح خارجی پالئا صورت می گیرد. واویلوف عقیده دارد که چاودار دارای دو مبداء اولیه است؛ یکی افغانستان و شرق ایران، و دیگری ارمنستان، روسیه و آسیای صغیر. مدت استراحت بذر بعد از برداشت برای جوانه زدن 35-30 روز می باشد. دانه های چاودار از نقطه نظر مورفولوژیکی مثل دانه های گندم جوانه می زنند و تولید چهار عدد ریشه جنینی می کنند. سیستم ریشه ای چاودار مشابه گندم افشان است. ریشه های جاودار توسعه بسیار زیاد در خاک می کند و قدرت بالایی در جذب عناصر از خاک های فقیر دارند. ریشه های چاودار عمیق تر از گندم هستند، تا عمق 200 سانتیمتری خاک نفوذ می کنند و انشعابات بیشتری دارند. بیشترین مقدار ریشه ها (60%-50%) در لایه های سطحی خاک دیده می شود (30-0 سانتیمتری). سیستم ریشه ای چاودار قوی تر از گندم و گستردگی و توسعه بسیار بیشتری دارد که مقدار آنها بیش از گندم و طویل تر از آن می باشد.
گره انشعاب در چاودار در مقایسه با گندم با فاصله نزدیکتری نسبت به سطح خاک تشکیل می گردد. پنجه زنی با توجه به تاریخ کاشت در پائیز صورت می گیرد. به طور معمول هر گیاه جاودار تولید 5-3 پنجه می نماید. طویل شدن ساقه در بهار بسیار زود و با سرعت خیلی شدیدی صورت می گیرد. و از این نقطه نظر، نسبت به گندم و جو پائیزه برتری دارد. این خصوصیات باعث می گردد که گیاه به خوبی از ذخیره رطوبت خاک استفاده نموده و با علف های هرز رقابت نماید. چاودار را می توان یک گیاه علوفه ای با ارزش معرفی کرد. ارتفاع ساقه جاودار تا 190-140 سانتیمتر متغیر می باشد. برگ های جاودار مثل گندم دراز و نوک تیز می باشند. لیگول آن کوتاهتر از گندم و گوشوارک آن بدون پرز می باشد. چاودار به مدت 15-10 روز قبل از گندم به سنبله می رود گل دادن آن 15-10  روز بعد از سنبله رفتن صورت می گیرد (در گندم بعد از 7-6 روز می باشد). باروری یک سنبه 4-3 روز و باروری یک گیاه کامل 14-8 روز طول می کشد. چاودار معمولاً 10-5 روز قبل از گندم پائیزه می رسد. تلقیح در چاودار غیر مستقیم و از نوع گیاهان دگرگشن می باشد. وزن هزار دانه چاودار در ارقام مختلف بین 20 تا 55 گرم متغیر است.

شرایط محیط رشد:
پراکندگی کشت چاودار برای تولید دانه بین 45 – 49 درجه در نیمکره شمالی می باشد. برای تولید علوفه می توان آنرا در تمامی نواحی گندم خیز دنیا کشت نمود. طول دوره زندگی چاودار پائیزه 280-270 روز می باشد. از زمان کاشت تا برداشت نیاز به 2000-1750  واحد گرمایی دارد. حداقل درجه حرارت برای جوانه زدن یک تا دو درجه سانتیگراد می باشد. چاودار در درجات حرارت 14-12 درجه (خاک) در مدت 6-5 روز جوانه می زند. در میان غلات پائیزه چاودار بیشترین مقاومت را نسبت به سرما از خود نشان می دهد. گلدهی هنگامی شروع می گردد که درجه حرارت به 12 تا 14 درجه سانتیگراد برسد. حداکثر درجه حرارت مورد نیاز در مرحله رسیدن 19 می باشد. برای تولید یک واحد ماده خشک نیاز به 634-353 واحد آب دارد، و در مناطقی که میزان بارندگی بیش از 650میلیمتر باشد تولید بالایی دارد. چاودار دارای عملکرد بسیار بالایی در اراضی حاصلخیز، عمیق با بافت متوسط، پی اچ بین 8-4  می باشد. چاودار اراضی شنی و فقیر را در نواحی مرطوب بهتر از گندم مورد استفاده قرار می دهد.
چاودار کشت های متوالی را تحمل می نماید، و عملکردهای بسیار خوبی در سیستم تناوبی خواهد داشت. این گیاه در نواحی مرطوب و سرد عملکردهای بسیار خوبی بعد از بقولات یکساله و چندساله، سیب زمینی زودرس و جو می تواند داشته باشد، و بعد از گندم و ذرت علوفه ای نتایج بسیار خوبی می دهد. چاودار در راضی شنی بعد از لوپین که به عنوان کود سبز کشت می گردد و همچنین لوبیا و سیب زمینی زودرس که در آن کود دامی پخش می شود تولید بالایی خواهد داد. در نواحی مرطوب و سرد بعد از چاودار می بایست گیاهان بهاره و در اراضی شنی می توان ذرت، هندوانه یا گیاهان علوفه ای کشت نمود. با افزایش درصد غلات در تناوب زراعی از 50 به 80 و 100 در اراضی سبک موجب کاهش عملکرد می گردد. هر چند با افزایش ازت اضافی به صورت کود سرک 1 و 2 بار تا حدی می توان کاهش محصول را جبران نمود، ولی جبران صددرصد کاهش عملکرد امکان پذیر نمی باشد.
ازت آمونیاکی مطلوب ترین فرم ازت جهت چاودار است.

خواص درمانی و کاربردهای صنعتی:
منبع خوب فيبر رژيمی، فسفر، منيزيم و ويتامين ب1 است.
دانه اين گياه انرژی زا، رونده، مسكن و آرام بخش است.
مصرف اين گياه برای برطرف كردن گُر گرفتگی بكار برده می شود.
چاودار التهاب كولون را تسكين می دهد.
برای رفع كرم های روده ای، چاودار را بجوشانيد و مانند چای مصرف كنيد.
برای درمان يبوست، ناراحتی قلبی و بيماری های داخلی ديگر از جوانه اين گياه استفاده می شود.
جوانه های سبز كه چند سانتيمتر رشد كرده اند را بريده، خوب بشوييد و له كنيد و با كمی عسل شيرين كنيد و روزی 2 تا 4 قاشق چای خوری 3 روز در هفته مصرف شود.
چاودار برای بيماران قلبی مفيد است. تركيب شيميايی موجود در اين گياه در جلوگيری از بيماری قلبی مفيد است.
مصرف اين گياه حداقل 6 بار در هفته برای زنان يائسه كه ميزان بالای كلسترول، فشار خون و علائم ديگر بيماری قلبی دارند مفيد است.
چاودار در كندكردن روند آترواسكروزيس نقش مهمی دارد.
تحقيقات نشان می دهد، مصرف غلات سبوس دار و ماهی از برونشيت و آسم در كــودكی جلوگيری می كند.
غلات سبوس دار و سرشار از فيبر مانند چاودار در مقابله با سرطان سينه پس از يائسگی بسيار مؤثر است.
فيبر غذایی موجود در آن با چسبيدن به سموم به دفع آنها كمك می كند.
فيبرها با چسبيدن به سموم موجود در روده در از بين بردن و محافظت از سلول های روده از آسيب پذيری آنها محافظت می كند و در نتيجه از سرطان روده جلوگيری می كند.
ميزان بالای فيبر موجود در اين گياه از افزايش ميزان قند خون در بيماران مبتلا به ديابت جلوگيری و در نتيجه در كنترل ميزان خون كمك می كند.
مصرف چاودار مانع ايجاد سنگ صفرا است.
اين غلات در كاهش وزن مؤثر و بهترين درمان چاقی مفرط است.
ماسك چاودار آسياب شده برای پاكسازی عميق پوست و زدودن لكه های سياه از آن، ماسكی ايده آل است. اين ماسك همچنين می تواند جريان خون و لنف داخل پوست را سرعت بخشيده و از چرب شدن بيش از حد پوست جلوگيری كند. لذا كسانی كه پوست نسبتاً خشكی دارند نبايد از اين ماسك استفاده كنند. تهيه ماسك چاودار آسياب شده بسيار ساده است. بعد از صاف كردن چاودار پخته شده آنها را داخل ظرفی نسبتاً گشاد قرار داده و چند دقيقه آنها را خوب له كنيد. بعد از ماليدن پوره چاودار بر صورتتان، پانزده دقيقه صبر كنيد سپس صورت خود را با آب ولرم تميز كنيد.

تکثیر:
بذور چاودار باید دارای درجه خلوصی حداقل 98% و قوه نامیه حد اقل 85%  می باشند. برای جلوگیری از هجوم بیماری های قارچی، بذور جاودار را باید قبل از کاشت همانند گندم ضد عفونی کرد. تاریخ کاشت بستگی بسیار زیادی به شرایط محیطی دارد. چاودار حدود دو هفته قبل از گندم پائیزه کشت می گردد، زیرا قبل از ورود به مرحله زمستانه باید زمان کافی برای پنجه زنی در اختیار داشته باشد. چاودار باید طوری کشت گردد که بتواند سرمای زمستان را به خوبی تحمل کند. چنانچه تاریخ کاشت به تأخیر بیفتد، سیستم ریشه ای در گیاه در ابتدای ورود به فصل سرما توسعه ضعیفی می یابد، پنجه زنی بسیار ضعیف می شود و شرایط نامناسب مانع حصول به تولید بالایی خواهد گردید و در نتیجه تولید کاهش خواهد یافت؛ در صورتی که کشت بسیار زود صورت گیرد گیاهان در پائیز توسعه بسیار زیادی می یابند و شرایط برای گذراندن دوره زمستان نامطلوب می گردد. تراکم مناسب در نواحی مرطوب و سرد 550-400 دانه سبز کرده در یک متر مربع و در اراضی شنی 500- 400 دانه سبز کرده در یک متر مربع خواهد بود. میزان بذر مورد نیاز برای به دست آمدن تراکم فوق 180-140 کیلوگرم در هکتار می باشد. فواصل میان ردیف ها در زراعت های مکانیزه 15-10 سانتیمتر می باشد. عمق کاشت در اراضی سنگین و مرطوب 5-3 سانتیمتر و در اراضی سبک و خشکتر 6-5 سانتیمتر است. عملیات داشت در چاودار کمتر از گندم پائیزه است. در مناطقی که دارای زمستان های بسیار سرد و یخبندان هستند، ریشه های جاودار از خاک بیرون می آید. در این نواحی در ابتدای بهار برای کاهش میزان صدمه، مزرعه را غلطک می زنند تا ریشه ها مجدداً با خاک تماس بیشتری برقرار نمایند. مصرف کودهای ازته به میزان 40-30 کیلوگرم در هکتار تا آنجا که ممکن است باید در ابتدای بهار صورت گیرد. دفع علف های هرز در زراعت جاودار به وسیله علف کش های مزارع گندم صورت می گیرد.

برداشت:
زمان برداشت بسته به نوع مصرف متغیر است. در صورتی که چاودار برای علوفه سبز کشت شده باشد، برداشت می بایست از موقعی که ارتفاع گیاه به 35-30 سانتیمتر رسیده شروع و تا قبل از سنبله رفتن پایان یابد. چنانچه برداشت به تأخیر بیفتد ساقه ها خشبی می گردند و قابلیت مصرف علوفه پایین می آید. مرحله رسیدن کامل دانه های چاودار معمولاً یک هفته قبل از رسیدن گندم پائیزه می باشد. تفاوتی که چاودار با سایر غلات پائیزه دارد در این است که دانه های آن همزمان می رسند، زیرا بیشترین ساقه هایی که تولید سنبله می نمایند از شاخه هایی هستند که در پائیز قبل از رسیدن زمستان به وجود آمده اند. خطر ریزش دانه ها در موقع رسیدن به دلیل اینکه لما و پالئا دانه را کاملاً نمی پوشانند بیشتر از گندم می باشد. برداشت در موقع رسیدن کامل با رطوبت 15-14 درصد دانه به وسیله کمباین صورت می گیرد. در سال 1978 متوسط تولید جهانی چاودار 2420 کیلوگرم در هکتار بوده است. (اروپا 2980کیلوگرم، اتریش 4180 کیلوگرم، چک و اسلواکی 4300 کیلوگرم، آلمان 4700کیلوگرم)، در این کشورها اولاً شرایط آب و هوائی مناسب و در ثانی مصارف کودهای شیمیایی در زراعت چاودار خیلی زیاد می باشد، زیرا چاودار بیشتر در اراضی فقیر و شنی کشت می گردد. نسبت دانه به کاه در چاودار 1 به 5/3-3 می باشد، یعنی 75-70  درصد کل تولید چاودار کاه می باشد. 

دانه باک ویت ( گندم سیاه  ) :

نامی که در ابتدا کمی گیج کننده به نظر می رسد،ممکن است بگویید از خانواده ی گندم هاست ولی در اصل اینگونه نیست و هیچ ارتباطی با گندم ندارد بلکه میوه ی گیاهی به نام "Fagopyrum esculentum" است و دردسته بندی ها جز محصولات بدون گلوتن طبقه بندی می شود. گندم سیاه برای افرادی که رژیم  خام خواری دارند بسیار مناسب است.

مزایای باک ویت یا گندم سیاه 

باکویت بمبی از مواد مغذی است. این دانه‌های مقوی که بدون گلوتن هستند، می‌توانند جایگزین خوبی برای گندم، چاودار، جو و جوی دوسر باشند. باک ویت برای کسانی که به گندم آلرژی دارند و افراد مبتلا به بیماری سلیاک، یک ماده‌ی خوراکی مناسب در نظر گرفته می‌شود. این دانه‌ها مقدار زیادی فیبر و پروتئین و مقدار قابل‌توجهی آهن و منیزیم دارند. علاوه بر این، تمام هشت آمینو اسید ضروری در باک ویت یافت می‌شود. باک ویت همچنین سرشار است از فیتونوترینت‌ها (مواد مغذی گیاهی) که از ترکیبات شگفت‌انگیزی برای مبارزه با بیماری‌ها هستند. فوایدی را که باک ویت برای سلامتی دارد، می‌توان به پروفایل تغذیه‌ای شگفت‌آور آن نسبت داد.

مصرف باک ویت به روند کاهش وزن کمک می‌کند:

باکویت کامل می‌تواند برای از دست دادن وزن بسیار مفید باشد. باک ویت در مقایسه با گندم یا جو کالری کم‌تری دارد. خالی از چربی اشباع‌شده و کلسترول است و فیبر و پروتئین غذایی فراوانی دارد. این ترکیب نقش مهمی ‌در سرکوب کردن اشتها، کنترل قند خون، تسهیل فرایند هضم درست و ایجاد توده‌ی عضلانی بدون چربی دارد.

برای افراد مبتلا به دیابت مفید است:

باک ویت یا گندم سیاه ، کالری کمی‌دارد و اصلا چربی ندارد، یک غذای ایده‌آل برای بیماران دیابتی است. این دانه‌های مغذی حاوی مواد شیمیایی دارویی هستند که دیواره‌های مویرگ را تقویت می‌کنند و خونریزی را کاهش می‌دهند، و به این ترتیب خطر سکته‌ی مغزی و حملات قلبی را در کسانی که فشار خون بالا و دیابت دارند، کاهش می‌دهند. این ماده‌ی خوراکی موجب ارتقاء سلامتی عروق کوچک و گردش خون در افراد مبتلا به دیابت می‌شود، و بنابراین از بروز آسیب در عصب‌ها و سلول‌های عضلانی 

و ضعیف شدن عملکرد کلیه جلوگیری می‌کند. D-chiro-inositol ترکیبی است که در بیماران دیابتی نوع ۲ به میزان کافی وجود ندارد. این ترکیب برای هدایت درست انسولین جهت کنترل و درمان دیابت نوع ۲ لازم است. باک ویت حاوی D-chiro-inositol نیز است.

فشار خون را پایین می‌آورد:

باک ویت منبع خوبی از منیزیم است که به وسیله‌ی آرام کردن عروق خونی به بهبود فشار خون کمک می‌کند و در نتیجه بدون استفاده از مواد شیمیایی مضر و به طور طبیعی سبب می‌شود که فشار خون پایین بیاید.

سلامت قلب و عروق را ارتقا می‌دهد:

باک ویت که غنی از ویتامین‌های گروه B، به ویژه نیاسین، فولات و ویتامین B6، است برای سلامت قلب و عروق بسیار فایده دارد. این ویتامین‌ها باعث کاهش کلسترول خون می‌شوند. نیاسین سبب افزای

ش لیپوپروتئین‌های پرچگالی یا کلسترول خوب (HDL) می‌شود و به این ترتیب قدرت رگ‌های خونی را افزایش می‌دهد و کلسترول بد را از بین می‌برد. مواد معدنی موجود 

در این ماده‌ی خوراکی مانند آهن، منیزیم، فسفر، مس و منگنز به کاهش فشار خون و بهبود اکسیژن‌رسانی خون کمک می‌کنند. باک ویت حاوی پروتئین‌های دارای کیفیت بالا است که تری‌گلیسیریدهای تشکیل‌دهنده‌ی پلاك و لیپوپروتئین‌های کم چگالی یا کلسترول بد (LDL) را از بین می‌برند. بنابراین باک ویت برای افرادی که دچار عملکرد ضعیف قلب و سایر مشکلات قلبی عروقی هستند، بسیار مفید است

.

در برابر سرطان پستان از بدن محافظت می‌کند:

تحقیقات ثابت کرده‌اند که خوردن رژیم غذایی غنی از فیبر دانه‌های کامل مانند باکویت، خطر ابتلا به سرطان سینه را کاهش می‌دهد. در واقع، زنان پیش از یائسگی که فیبر حاصل از غلات کامل را مصرف می‌کنند کم‌تر از بقیه در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه قرار دارند. خواص آنتی‌اکسیدانی باک ویت اغلب به عنوان پادزهری برای اشعه‌ی ایکس استفاده می‌شود. لیگنان‌ها که نوعی آنتی‌اکسیدان هستند، نقش مهمی‌در پذیرش استروژن دارند و از این رو برای زنان در طول دوره‌ی یائسگی یا بعد از آن مفید هستند. لیگنان‌های گیاهی در روده‌ها به لیگنان‌های پستانداران تبديل می‌شوند. اعتقاد بر این است که یکی از این لیگنان‌ها به نام آنترولاکتون، در برابر سرطان سینه و سایر انواع سرطان مربوط به هورمون‌ها از بدن محافظت می‌کند.

از بدن در مقابل آسم دوران کودکی محافظت می‌کند:

مطابق با پژوهش‌های صورت گرفته، مصرف دانه‌های کامل مانند باکویت می‌تواند خطر آسم دوران کودکی را در حدود ۵۰ درصد کاهش دهد. باک ویت با توجه به منیزیم و ویتامین E فراوانی که دارد می‌تواند به کاهش برو

ز آسم در دوران کودکی کمک کند.

از سنگ‌های صفراوی جلوگیری می‌کند:

باک ویت که غنی از فیبر نامحلول است، می‌تواند به جلوگیری از تشکیل سنگ‌های صفراوی کمک کند. فیبر نامحلول باعث سریع شدن حرکت غذا از طریق روده‌ها می‌شود، حساسیت به انسولین را افزایش م

ی‌دهد، اما ترشح اسیدهای صفراوی و قند خون را کاهش می‌دهد.

مزایای پروتئین باک ویت برای سلامتی:

باک ویت حاوی پروتئین‌هایی با کیفیت بسیار بالا است که چندین و چند فایده برای سلامتی دارند. این پروتئین در ترکیب با اسید آمینه باعث کاهش کلسترول می‌شود، به علاوه، یکی از عوامل کلیدی در جلوگیری از دیابت و چاقی است. پروتئین باک ویت با کاهش دادن فعالیت آنزیم مبدل آنژیوتانسین باعث کاهش فشار خون می‌شود.

سلامت استخوان‌ها را بهبود می‌بخشد:

منگنز موجود در باک ویت، با تشکیل آنزیم‌های ضروری برای تشکیل استخوان‌ها و عمل به عنوان یک کو-آنزیم برای کمک به پیشرفت متابولیک بدن انسان، سلامت استخوان‌ها را تضمین می‌کند.  این ماده‌ی معدنی همچنین به طور فعال در تشکیل بافت همبند، جذب کلسیم و سوخت و ساز چربی و قند نقش دارد. منیزیم همچنین برای سلامت استخوان و دندان‌ها مفید است، تکانه‌های عصبی را انتقال می‌دهد و به تولید انرژی کمک می‌کند. این ماده‌ی معدنی جذب کلسیم توسط بدن را تسهیل می‌کند و مانع از توسعه‌ی پوکی استخوان می‌شود. بنابراین، باک ویت به ارتقاء سلامت استخوان‌ها کمک زیادی می‌کند.

سلامت روان را بهبود می‌بخشد:

باک ویت به سلامت روان نیز کمک می‌کند. این دانه‌های کوچک حاوی تریپتوفان هستند که خلق و خوی را به شیوه‌ی مثبت تحت تأثیر قرار می‌دهد، و در نتیجه سبب شاد شدن فرد می‌شوند و از افسردگی جلوگیری می‌کنند.

باک ویت که غنی از مواد معدنی مانند فسفر، منیزیم، آهن، مس، روی و منگنز است و به میزان فراوانی فلاونوئید دارد، در درمان پایین بودن هموگلوبین و سرماخوردگی و آنفولانزا بسیار مؤثر است. این ماده‌ی خوراکی با توجه به ویتامین B زیادی که دارد، اغلب برای افراد مبتلا به اختلالات و بیماری‌های کبدی که باید مصرف مواد قندی را محدود کنند، توصیه می‌شود.

به عنوان یک ضد‌افتاب طبیعی عمل می‌کند:

باک ویت به میزان زیادی به مراقبت از پوست کمک می‌کند. این دانه‌های کوچک حاوی مقادیر زیادی روتین است که در حفاظت از آسیب‌های پوستی ناشی از خورشید بسیار فایده دارد. از این رو، می‌توان آن را یک لوسیون طبیعی ضد آفتاب در نظر گرفت زیرا از پوست در مقابل اشعه‌ی مضر خورشید محافظت می‌کند.

از پیری پوست جلوگیری می‌کند:

آنتی‌اکسیدان‌های قوی و فلاونوئیدهای موجود در باک ویت از پیری زودرس پوست جلوگیری می‌کنند.

پوست را درخشان می‌کند:

منیزیم موجود در باک ویت دارای اثرات آرام‌بخش بر روی رگ‌های خونی است، و به این ترتیب گردش خون را بهبود می‌دهد. بهبود گردش خون به نوبه‌ی خود سبب درخشان

 و جوان شدن پوست می‌شود.

به رشد مو کمک می‌کند:

باک ویت حاوی ۷۵٪ کربوهیدرات‌های پیچیده است. کربوهیدرات دانه‌های کامل برای رشد مو مناسب است. باک ویت غنی از ویتامین A، ویتامین B کمپلکس و روی است و باعث تسریع رشد مو می‌شود.

ویتامین B6 یا پیریدوکسین برای رشد مو و سلامت آن حیاتی است. این ویتامین که محلول در آب است در بدن ذخیره نمی‌شود و در نتیجه باید از برخی منابع غذایی یا مکمل‌ها دریافت شود. باکویت یک منبع عالی ویتامین B6 است.